۱۳۹۰ خرداد ۱۲, پنجشنبه

Iranian Queer National day

Iranian LGBT rights movements date back to about half a century ago. A history with ups and downs, with people, with names like MAHA or HUMAN. It has maintained its progress up to now.  
By Mordad (22 Jun - 22 July) 1389 Iranian LGBT society faced a serious shock :
“We, a group of Iranian homosexuals, bisexuals and transsexuals, have chosen the 1st Friday of Mordad as ‘Iranian homosexuals, bisexuals and transsexuals National Day”
The above sentence is taken from a group’s manifest which was signed by name of ‘Rainbowians’ (Ranginkamaniha) and was published in a blog  with the same title.
It was soon after, that some people tried to support and spread the day on internet. Under this propaganda some people accepted the date. But some criticized the action, they were mostly faced with harsh reactions or apathetic treatments from the supporters. In the end, the day was polled on Facebook.
All people have the right to struggle to gain democracy as long as they don’t violate the rights of others. When there is any kind of violation in spite of having a probable good result in consequence, it is not considered as democracy yet. Sometimes it is not possible to have a real democratic atmosphere, but there must be more endeavor to make a better democratic decision. Are our decisions made democratically? What about deciding on National Day date? Was not it better to be chosen by a large number of more active and sagacious members of the Iranian LGBT society?
Rainbowians responded: We wish we could have asked all LGBT members for their ideas, so that we could choose the day regarding all ideas, as a result there would be communal agreement on the day.
But how come the supporters conducted some controlled and limited polls after the decision was made?
When the process of choosing the National Day is analyzed, some points are realized:
1-    A short term and shallow goal
The National Day’s goal which is mentioned in the manifest is “a day for happiness and gatherings”, whereas such day is expected to have more serious and long term goals e.g.:

Nationality) how will the chosen date express the nationality of Iranian LGBT society? Being happy in that day would show our nationality? Isn’t that better to have some good plans for the day to introduce our nationality and nationalistic attitudes? The goal must be a representative for the community, but as we see this was not considered in the manifest. The lack of having a good goal will hinder the future planning, plans which could help the Iranian LGBT society.

Social acceptance) sexual orientation acceptance is a serious obsession for Iranian LGBT members. This could remove most of the LGBT community’s problems and would help them to great extent. Holding parties and gatherings for a society that is in danger of death and is mocked by nation is not a way toward social acceptance. On the other hand, it causes more friction with nation and puts a strict limit on activists.

Pride and honor demonstrator) demonstration of the Pride and honor of the LGBT society must be a part of the goal. Does the decided date show these? Is happiness a good demonstrator for Iranian LGBT’s Pride and honor? The date is surely incapable of this.

Unity) as it is understood from the term, National Day, it must be a reason to unite all members with different political or social views and lifestyles. Does the decided date cause this? Is a small group of unidentified LGBT members able to unite all members with their sudden and irrational decision? How is that possible when we can not even trust on unidentified people?


2- Friday

What is the reason for choosing Friday as National Day? If the happiness comes as the goal then Friday will be justified, but is the LGBT society merely after happiness? The Friday may have some more problems:

Variable dates) Friday is a week day, it doesn’t have a permanent date in calendar, the same as other weekdays. A particular date must be assigned to National Day so that it becomes invariable and support worthy.

Disregarding Iranian LGBT members in foreign countries) Friday is an Iranian and Islamic holiday. If Friday as a holiday has been chosen to be the National Day, what should those who are not Iran do? Should they celebrate on Saturday or Sunday? Even if the happiness is the goal, this day will not cover those who are not in Iran.

Similarity to religious and political ceremonies) the last Friday of Ramadan in Iran is officially known as Quds Day , expressing solidarity with the Palestinian people and opposing Zionism. Choosing Friday as National Day wouldn’t recall such commemorations? This kind of resemblance may cause different problems for Iranian LGBT society.

3-Baseless
The National Day is expected to have a rational basis. Unfounded date will cause a state of anarchy and disunity. In this case, different people are able to choose different dates individually; this will spoil the values of a real National Day.  Critics have repeatedly mentioned the necessity of having a grand basis.

Inefficient publicity) Iranian LGBT society is faced with a primary question “what has happened on 1st Friday of Mordad that it is chosen as the National Day?” If the answer is “some chose the day to be happy”, then what is the reaction from the nation? Lack of basis, blocks the way of advertisement and introduction activities. If there be a grand basis, the National Day will be well and widely publicized.

Respecting predecessors) as was mentioned before, Iranian LGBT movements have a relatively long history tied with lives of major people and events. Isn’t disregarding these people and their efforts a disrespectful behavior? A historical date or day dedicated to these people is better than a day without any kind of basis.

Golden opportunity) Iranian LGBT society has been insulted and mocked during past years, loosing its basic rights. Shouldn’t we counteract these behaviors and use them as useful occasions? The day could be a golden opportunity for Iranian LGBT society to claim their rights and show their appalling condition to the nation. It could be a means of petitioning for LGBT respectful existence.

Self-appointed) Self-absorbed manner is a probable reason behind such a decision. Rainbowians decided based on their own interests and personal will. They expect the whole LGBT society to follow them; they call those who stand against them unfavorable groups. As it is understood from the manifest, rainbowians have justified the National Day by their own activity. Is this self-centered manner approved by LGBT community and will it unify all members?

Points mentioned above are all evidence of a weak decision made by a group. But there is a more interesting point, supporters have been supporting the day without knowing who started this movement (pioneers have concealed their identity up to now) and have always rejoinders to any criticism.
There were responses to critics, but all firmly insisted on keeping the day alive. These reactions from supporters remind us the George w bush speech   when he said: “Either you are with us, or you are with the terrorists.
Now the LGBT society is facing a pre-decided date that the supporters want to impose on the whole community. In this situation, critics are the unfavorable party, and supporters are like a bunch of favorable laymen for the so-called leaders.
Now, after some months, supporters say: “Mordad 1st Friday was a proposal, what if this proposal wasn’t made? What would you do?” The point is that no one allows himself to make a self- centered and non-democratic decision for whole LGBT society. But having a hegemonic behavior, some allow themselves to decide, and impose their decision adopting a democratic posture.
Hegemony is the political, economic, ideological or cultural power exerted by a dominant group over other groups. It requires the consent of the majority to keep the dominant group's leader in power.
Hegemony is sometimes more threatening than dictatorship as it abuses the given consent to impose the dominants interests on a society. But all must know that hegemony era has ended and no one can individually decide for LGBT society and impose it. Now with popularity of cyber-communications and a glorious history of LGBT movements no one is allowed to decide for others.
No one should forget the historical day of Saviz Shafiy’s speech in Shiraz university, or the first time publication of an Iranian LGBT magazine (MAHA) or the execution of homosexual couple (Ayaz and Yaser) in Mashhad, or denial of homosexuals existence in Iran by dignitaries or so many other dates and days.
Hopefully, this act is expected to be a setback in way of hegemonic LGBT groups and a medium to spread the democracy popularity among LGBT young generation.

We salute
Ayaz, Yaser and Saviz purity
All the past activists
All the caring people now and ever
Iranian LGBT society

By a group of Iranian LGBT members

۱۳۹۰ خرداد ۹, دوشنبه

روز ملی

برای مشارکت در روز ملی  متن نامه را در وبلاگ خود یا صفحه فیسبوک به اشتراک بگذارید.
فایل پی دی اف

متن نامه:

تاریخچه فعالیت های جامعه دگرباش ایرانی شاید به بیش از سی یا چهل سال پیش برمی گردد. تاریخی پر از فراز و نشیب و پر از نام هایی که همچنان فعال هستند و یا کمتر فعالیت میکنند. تاریخی که با هومان و ماها گره خورده و با حرکت های دیگر راه خود را ادامه داده است. این دوران طی شد تا اینکه چند روز مانده به مرداد 1389، جامعه ی دگرباش با شوک بزرگی روبرو شد: "ما، جمعی از همجنسگرایان، دوجنسگرایان و دگرجنسگونگان ِ ایران، روز ِ‌ اول امرداد ماه را، انتخاب كردیم و اسم اش را گذاشتیم: روز ِ ملی همجنسگرایان، دوجنسگرایان و دگرجنسگونگان ِ‌ایرانی." این جمله بخشی از بیانیه ی گروهی بود که پایان آن را با نام "رنگین کمانی" امضا کرده بودند و تحت یک وبلاگ با عنوان رنگین کمانی آن را انتشار دادند. پس از آن بود که گروهی به معرفی و تبلیغ این روز برخاستند. تحت این تبلیغات عده ای از انتخاب اولین جمعه ی مرداد ماه به عنوان روز ملی دگرباشان تبعیت کردند. عده ای اما نقدهای خود را نسبت به این روز اعلام کردند که با واکنش تند و بی تفاوتی مبلغان آن رو به رو شد. اما کم ترین نتیجه ای که این نقدها داشتند این بود که بلاخره روز ملی پس از مدتی که از انتخاب شدنش می گذشت در شبکه ی اجتماعی فیس بوک به نظرسنجی گذاشته شد.
هر رفتار مدنی و تلاش برای ایجاد فضای بهتر اجتماعی حق دموکراتیک هر انسانی است و خط قرمز آن احترام به حقوق دیگران است. یعنی اگر شخص یا اشخاصی تصمیمی بگیرند که در آن حقوق دیگران نادیده گرفته می شود، هرچند که آن حرکت نتایج مثبتی هم داشته باشد، ولی دموکراتیک نیست. گاهی اوقات فضای عمل برای تحقق کامل دموکراسی ممکن نیست اما می توان برای تصمیم دموکراتیک، بیشتر تلاش کرد. اما آیا تصمیماتی که تاکنون درباره ی جامعه دگرباش گرفته شده، بر اساس تلاش برای جمع آوری نظرات ِ حداکثری بوده؟ آیا برای تعیین روز ملی تلاش شد که انتخابش دموکراتیک تر باشد؟ آیا نیاز نبود که روز ملی برای یک جامعه توسط اکثریت ِ توانای آن جامعه انتخاب شود؟
"رنگین کمانی" اظهار کرد: "ای كاش می توانستیم از تك تك دگرباشان بپرسیم و با دانستن ِ‌دیدگاه تك تك شان، یک انتخاب مشترک و با تفاهم داشته باشیم." اما چگونه بود که پس از اولین جمعه ی مرداد، برخی از حامیان این روز توانستند به راحتی برای روز ملی نظرسنجی هایی را برگذار کنند، هر چند که آن نظر سنجی ها هم محدود بودند؟
با تحلیل نحوه انتخاب و تبلیغات اولین جمعه ی مرداد به عنوان روز ملی، به موارد زیر می رسیم:

1) خُرد بودن و سطحی بودن هدف انتخابی
جمع "رنگین کمانی" در بیانیه ی خود، هدف ِ روز ِ انتخابی را "یک روز برای شاد بودن و دور هم بودن" اعلام کردند. در حالی که انتظار می رود هر روز ملی ای اهداف بلندی را دنبال کند. از جمله مهم ترین این اهداف به شرح ذیل است:

الف) بیان ملیت: جامعه ی دگرباش ایران چگونه در اولین جمعه ی مرداد ماه نمود پیدا می کند؟ آیا شاد بودن در یک روز خاص می تواند بازگوکننده ی ملیت ِ یک جامعه باشد؟ آیا نمی شود که برنامه های بهتری برای این روز داشت تا ملیت و ملی گرایی در این روز به نمایش گذاشته شود؟ هدف روز ملی باید نمادی از یک ملت باشد. با دقت در این روز نتیجه گرفته می شود که ایده ی اولیه ی تاسیس این روز خالی از بیان ملیت بوده است. هدف ِ اولیه ی مطرح شده نیز در مورد روز ملی بیان کننده ی ملیت جامعه ی دگرباش نبوده است و نگنجاندن این هدف در تاسیس این روز، جامعه ی دگرباش را با خلاءِ برنامه رو به رو می کند. برنامه هایی که می توانند باعث احیای ملیت جامعه ی دگرباش شوند.

ب) پذیرش حداکثری در جامعه ایرانی: مهم ترین دغدغه هر دگرباش در جامعه ایرانی پذیرفتن خود در جامعه با همان گرایش جنسی است. پذیرفتنی که می تواند بسیاری از مشکلات جامعه دگرباش ایران را حل کند، آنها را به زندگی حقیقی و راستین خود برساند و خطرات موجود را کم یا حتی از بین ببرد. برگزاری جشن برای شادی و با هم بودن ِ جماعتی که زیر تیغ و توهین جامعه ی دگرباش هراس ِ ایرانی است نه تنها جامعه دگرباش را از طرف عموم پذیرفته نمی کند، بلکه با ایجاد حساسیت در بین جامعه ایرانی فضا را برای آن ها تنگ تر می کند. 

ج) یادآوری غرور و عزت جامعه: یکی از اهدافی که روز ملی باید داشته باشد یادآوری غرور و کرامت آن جامعه است. سوالی که مطرح می شود این است که اولین جمعه ی مرداد ماه تا چه حد این خاصیت را دارد؟ آیا شادی کردن می تواند بازتاب دهنده ی غرور و کرامت انسانی دگرباشان ایرانی باشد؟ اولین جمعه ی مرداد ماه به عنوان روز ملی خالی از ایده ی انعکاس غرور و عزت دگرباشان در جامعه بود.

د) ایجاد وحدت: همان طور که از مفهوم روز ملی برمی آید، روز ملی باید چتری باشد که همه ی افراد یک جامعه را با هر سلیقه ی سیاسی، اجتماعی و هر شیوه ی زندگی، در یک روز تحت پوشش خود درآورد. اولین جمعه ی مرداد ماه تا چه حد توانست وحدت را بین دگرباشان متذکر شود؟ آیا "جمعی از همجنسگرایان، دوجنسگرایان و دگرجنسگونگان ِ ایران" که هویتی نامشخص دارند، می توانند با انتخاب ناگهانی اولین جمعه ی مرداد به عنوان روز ملی، این وحدت را بین دگرباشان ایجاد کنند؟ چگونه وحدت شکل بگیرد وقتی نمی توان به افراد مجهول الهویه اعتماد کرد؟

2) جمعه بودن
چه ضرورتی برای جمعه بودن روز ملی وجود داشت؟ اگر هدفِ خرد ِ شاد بودن را برای روز ملی در نظر بگیریم می توانیم جمعه بودن را توجیه کنیم ولی آیا جامعه ی دگرباش در روز ملی تنها این هـدف را باید دنبال کند؟ پس جمعه بودن بنا به دلایل ذیل مورد نقد قرار می گیرد:

الف) متغیر بودن تاریخ روز انتخابی: جمعه به عنوان یکی از روزهای هفته نمی تواند تاریخ ثابتی را در تقویم داشته باشد. نه تنها جمعه که هیچ یک از روزهای دیگر هفته هم این قابلیت را ندارد. روز ملی باید روزی انتخاب شود که تاریخ معینی را به خود اختصاص دهد تا خاصیت تثبیت شدن و تبلیغات فراگیر را داشته باشد.

ب) نادیده گرفتن دگرباشان خارج از کشور: جمعه روز تعطیل ایرانی و اسلامی است. اگر هدف از جمعه بودن ِ روز ملی تعطیل بودن آن باشد، آیا دگرباشان خارج از کشور باید اولین روز تعطیل مرداد ماه (شنبه یا یکشنبه) را به عنوان روز ملی در نظر بگیرند؟ اگر قرار باشد که دگرباشان خارج از کشور جمعه را به عنوان روز ملی برای شادی کردن در نظر بگیرند آیا حقشان را به عنوان عضوی از جامعه ی دگرباشان ایرانی تضییع نکرده ایم؟ به نظر می رسد با انتخاب جمعه به عنوان روز تعطیل هفته در ایران حق شادی کردن برای جامعه ی دگرباش خارج از کشور نادیده گرفته شده است.

ج) تشابه با روزهای سیاسی - مذهبی: آخرین جمعه رمضان به عنوان روز حمایت مسلمانان از مردم فلسطین یعنی روز قدس نامگذاری شده است. آیا جمعه اول مرداد در بین مسلمانان و سیاست مداران تداعی کننده روز قدس نیست؟ این تشابه می تواند حساسیت هایی را به وجود بیاورد که جامعه دگرباش داخل ایران را تحت فشار بیشتری قرار دهد.

3) عدم مبنا 

انتظار بر این است که روز ملی بر اساس یک مبنا، انتخاب و پی ریزی شود. عدم وجود پشتوانه برای یک روز ملی باعث ناهماهنگی و از بین رفتن وحدت بین جامعه ی دگرباشان می شود. اینگونه انتخاب کردن ها فضایی را ایجاد می کند که افراد با اهداف مختلف می توانند با انتخاب کردن روزهای ملی متعدد، ارزش و اعتبار ملی بودن این روز را از بین ببرند. منتقدان بارها و بارها به ضرورت مبنا برای روز ملی تاکید و انتقادات و پیشنهاد های خود را مطرح کرده اند.

الف) عدم توانایی در تبلیغات موثر: جامعه دگرباش برای معرفی اولین جمعه مرداد با این پرسش از طرف جامعه ی ایرانی رو به رو می شود که: "در اولین جمعه مرداد ماه چه اتفاقی افتاد که به عنوان روز ملی انتخاب شد؟" اگر پاسخ این باشد که گروهی روزی را انتخاب کردند و در آن جشن گرفتند، با چه واکنشی رو به رو می شویم؟ خلاء مبنایی و عدم پشتوانه، اجازه نشر، معرفی و تبلیغ گسترده را نمی دهد. اگر مبنایی برای روز ملی وجود داشته باشد بهتر و محکم تر می توان آن را تبلیغ کرد.

ب) احترام به گذشتگان: همان طور که گفتیم تاریخچه فعالیت های دگرباشان، طولانی است و نام ها و رویدادهای بزرگی را به خود دیده که تاریخ ساز شده اند. اگر قرار باشد که بی مبنایی در روز ملی مشهود گردد آن گاه این بی احترامی به افرادی که عمری را برای جامعه ی دگرباش فعالیت کردند نیست؟ می شد به جای بی مبنایی، به پاس تلاش ها و فعالیت های گذشتگان و نسل های پیشین یکی از رویدادهای تاریخی را به عنوان روز ملی پیشنهاد کرد.

ج) فرصت سازی: جامعه ی دگرباش در طول سالیان سال شاهد انواع تحقیر و نادیده گرفته شدن حقوق انسانی خود بوده است. آیا نمی توانیم با تبدیل تحقیرها و تهدیدها به فرصت های مفید آنها را خنثی کنیم؟ روز ملی می توانست روزی باشد که فریاد مظلومیت دگرباشان را در برابر مجازات و تحقیر و توهین به گوش همگان برساند. آیا نمی شد روز ملی تریبون مفیدی برای این دادخواهی باشد؟

د) خود مبنایی: یکی از مبناهای روز ملی می تواند خود محوری ِ یک گروه باشد. گروهی علایق شخصی ِ خود را محور تصمیم گیری قرار می دهند و مبنای روز ملی را خواست شخصی خود می گذارند و پس از آن می خواهند که جامعه از آن پیروی کند و کسانی که با خودمحوری آنها مخالفت کند خرابکار پنداشته می شوند. همان طور که از متن بینانه و نحوه ی انتخاب روز از طرف "رنگین کمانی" برمی آید، آنها حرکت خود را مبنای این روز در نظر گرفته اند. اگر بخواهیم خودمان را مبنا قرار بدهیم با این رویکرد خودخواهانه آیا می توانیم تمام اکثریت جامعه ی دگرباش را زیر یک پرچم جمع کنیم؟

این موارد خود گواه ِ ضعف و اشتباهات آشکار در تصمیم گیری ِ شخصی ِ جمعی برای جامعه دگرباش است. اما پس از تعیین این روز ماجرا جالب تر می شود، وقتی که مبلغان در غیاب موسسان که هویت خود را به هر دلیل پنهان نگه داشته اند، در مقابل نقدهای دل سوزانه اعضای جامعه دگرباش پاسخ می گفتند، البته اگر آن حمله های طوفانی و مبناهای نادرست را پاسخ بنامیم.
عمده پاسخ ها به منتقدین، آن بود که با حفظ انتقادات باید از این روز حمایت کنیم. این نوع پاسخ گفتن ها ما را به یاد حرف های جرج دبلیو اچ بوش درباره حمله به افغانستان می اندازد. زمانی که گفت: "هر کس با ما نیست، مخالف ماست و هر کس مخالف ماست، تروریست است." حالا ما مانده ایم و یک روز انتخابی که مبلغان می خواهند به جامعه دگرباش تحمیل کنند. اگر منتقد باشیم خرابکار نام می گیریم و اگر حامی، شاید همان امتی باشیم که مطلوب امام بصیر خود است.
اکنون پس از گذشت چند ماه از انتخاب روز ملی، مبلغان می گویند: " اولین جمعه مرداد ماه یک پیشنهاد بوده و این استدلال را در ادامه می آورند که اگر این تصمیم را نمی گرفتند شما چه می کردید؟" مساله این جاست که هیچ کس به خود اجازه نداد و نمی دهد که برای جامعه دگرباش تصمیم خود محورانه و غیر دموکراتیک بگیرد. اما گروهی با هژمونی رسم شده در جامعه دگرباش این جسارت را پیدا می کند و روزی را انتخاب، و در پوشش دموکراسی آن را پیشنهاد می داند و به جامعه دگرباش تحمیل می کند.
تعریف هژمونی این گونه است: نفوذ و تسلط یک گروه اجتماعی بر گروهی دیگر، چنان که گروه مسلط )هژمون) درجه ای از رضایت گروه تحت سلطه را به دست می آورد. هژمونی از یک دیکتاتوری هم خطرناک تر است چرا که آنها با سوء استفاده از اعتماد عمومی تصمیمات شخصی را به جامعه تحمیل می کنند و امکان خسارت های بزرگی را برای جامعه به وجود می آورند. اما باید تاکید کنیم زمان هژمونی در جامعه دگرباش به پایان رسیده است و دیگر یک گروه ِ خاص نمی تواند به جای جامعه دگرباش ایرانی تصمیم بگیرد و آن را به اعضای جامعه تحمیل کند. امروز با گسترش فضای مجازی و افزایش کاربران ِ آن و البته به دلیل نزدیک به چهل سال فعالیت پی در پی فعالان جامعه دگرباش ایران و انتشار آگاهی، دیگر کسی نمی تواند به جای دیگری تصمیم بگیرد.
دیگر کسی نمی تواند در مقابل تاریخ روز سخنرانی چهل سال پیش ِ زنده یاد "ساویز شفایی" در دانشگاه شیراز و یا انتشار نخستین نشریه داخلی دگرباشان ایران (ماها) و یا اعدام دو زوج همجنسگرا در مشهد (ایاز و یاسر) و انکار همجنسگرایان در داخل ایران از طرف مقامات عالی رتبه و ده ها روز و تاریخ و مناسبت موجه، مبنای روز ملی را خویش و گرمی فصلی که تنها برای دگرباشان ایرانی در نیم کره شمالی زمین است، قرار دهد.
امیدواریم این نامه بتواند از پیشروی گروه و یا گروه های هژمون دگرباش ایرانی جلوگیری کند و دموکراسی را تا مرتبه ی اعلا در میان اکثریت توانای جامعه دگرباش کشور گسترش دهد.

با درود و احترام به روح پاک ایاز و یاسر، ساویز 
و همه فعالان درگذشته و همه ی دلسوزان امروز و فردای ِ 
جامعه ی دگرباش ایران 

«جمعی از دگرباشان» 
نهم خرداد نود 
 سی ام مه یازده